Column wethouder Pauline Joosten - ‘Niets is meer hetzelfde'

Een van de zaken die ik u, bij het aanvaarden van dit ambt, beloofd heb om op te pakken, is het tegengaan van geweld in afhankelijkheidsrelaties. Denk hierbij bijvoorbeeld aan kindermishandeling of ouderenmishandeling. Wat dat betreft hebben we niet stil gezeten. In november mag ik een symposium openen over seksueel misbruik binnen het gezin. Dat wordt beschouwd als de meest ernstige vorm van kindermisbruik. Een kind zou immers op een familielid moeten kunnen vertrouwen – dat maakt het misbruik zo aangrijpend en traumatiserend. De psychische, fysieke en sociale impact voor het (jonge) slachtoffer, maar ook voor pleger en andere gezinsleden is dan ook groot. Na het seksueel misbruik is ‘niets meer hetzelfde’. In Nederland maakt ongeveer 50% van de meisjes en 20% van de jongens een strafbare vorm van seksueel geweld mee voor hun achttiende verjaardag. Het gaat o.a. om seksueel misbruik binnen het gezin. De hoge percentages geven aan hoe groot het probleem is.

Een derde van de slachtoffers vertelt niemand over het misbruik. Ook wanneer misbruik van een kind binnen het gezin uitkomt is het moeilijk om ‘het juiste’ te doen. Loyaliteit van het slachtoffer naar het gezin, de familie en de pleger maken ingrijpen een delicate kwestie. Daarom vind ik een symposium hard nodig. Om verschillende aspecten van seksueel misbruik, de dynamiek tussen slachtoffer, pleger en betrokkenen en een aanpak die helpend is, met elkaar te bespreken. Hoe komt het dat seksueel misbruik binnen het gezin zo lang geheim blijft? Waarom zwijgen kinderen erover? Hoe bevorderen we de veiligheid (weer) in een gezin? Maar ook: hoe kunnen we bijdragen aan de verwerking van een traumatische ervaring?

Ook dat is waar ik me als wethouder sterk voor maak. Met liefde. Want wat als niets meer hetzelfde is? Je zal dat kind maar zijn!